sábado, 12 de julio de 2014

POEMA DE LORENA

SEPIA

                    Mientras miraba el rodar
                                                                                                                                                         Rodar de tus ruedas

Rodé por las cornisas de edificios de cemento

                                                                                                                                   No hay tiempo...

                            Sólo pájaros amordazados 

                                                                                                           que observan mi luto de colores fluorescentes


Busco un trago sangriento

                                                                                                                          Bajo el rostro hasta el fondo


Fondo sin fondo.

                                                                                                      Alma de encierros

                                                                                                      Ausencia de alma

                     No hay verdes        


                                 Sólo SEPIA...








ABANDONO DE LUNAS

Cucaracha de dudas
Cementerio de ratas
Sombrero de copas
En mano de cigarras
Ajos floridos de manteles blancos y  rojos trajes de novia,
                                                                                                              saltando al altar, cual canguro  en cráteres  de luna,
                                                    enciende sin mecha las estrellas
que alumbran tu partir
sin miedo
y  mi quedar
con espanto.

                                










No hay comentarios:

Publicar un comentario